* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
زندگی شبیه شعریست
قافیه هایش با من ، ” تو ” فقط همیشه ردیف باش !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
گل اگر چشم خودش باز کند خواهد مرد / ماه در اوج غرورش به زمین خواهد خورد
چون به زیبایی تو حسرت ، عالم خوردند / برق چشمان تو روح از تنشان خواهد برد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
انسانهای خوب همانند گلهای قالی اند
نه انتظار باران را دارند و نه دلهره ی چیده شدن ، دائمی اند !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دیـگـــر نه اشـکـــهایــم را خــواهـی دیــد
نه التـــمـاس هـــایم را
و نه احســـاســاتِ ایــن دلِ لـعـنـتـی را…
به جـــایِ آن احســـاسی که کُـــشـتـی
درخـتـی از غــــرور کـاشـتم* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دلی که شکستی را گچ چاره نکرد ، گل گرفتمش
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
با یاد تو این ستاره ها رنگی بود / این دفتر خاطرات من سنگی بود
از درس کلاس عاشقی سهمم باز / یک زنگ فقط دوری و دلتنگی بود* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دیگری جز تو مرا این همه آزار نکرد / آنچه کردی تو به من هیچ ستم کار نکرد